Sinds een tijdje doe ik, het minst sportieve meisje van de klas, heilig aan bootcamp. Zo ook gisteravond. Nu de klok is verzet is het nog heerlijk licht ‘s avonds, en samen met zo’n 20 andere dames meldde ik me bij het voetbalveldje naast de Sportlaan (heet echt zo, geen grap). Een uur later fietste ik naar huis, m’n armen als een soort nutteloze, krachtloze touwen over mijn stuur bungelend. Eenmaal thuis video-belde ik nog even met een vriendinnetje (zelfs een telefoon is zwaar na zo’n work-out) en zoals heel vaak tijdens onze gesprekken stonden we allebei in de keuken. Zij studeert Health & Nutrition en zit op het moment in Brussel voor een stage bij de European Food Information Council. Ik heb haar uiteraard omgedoopt tot persoonlijk receptenboek (want ze kookt niet alleen gezond, ook mega mega lekker). “Wat zal ik eten?” vraag ik terwijl ik haar de inhoud van mijn koelkast laat zien. Trots vertel ik dat (bijna, echt bijna) alles in mijn koelkast vegan is, en dat ik m’n mealprep voor morgenochtend (nu dus) al heb gedaan. Ik ben namelijk verzot geraakt op smoothiebowls. Als ik erover nadenk snap ik eigenlijk niet waarom het zo’n ding is, want het is gewoon een smoothie in een kommetje in plaats van een glas. Maar, het leuke is: je kan ze een stuk mooier opmaken met allerlei superfoods (waar je sowieso veel te veel voor hebt betaald).
Anyways, met al dat sporten en gezond eten voel ik me toch wel een beetje een #fitgirl. Vanochtend, tijdens het opslurpen van die smoothiebowl (incl. granaatappelpitjes, blueberries en chiazaad) scrolde ik door Instagram en stuitte ik op dit artikeltje van Bedrock: “We hangen geen godsdienst meer aan, maar geloven massaal”:
Godsdienst wordt steeds minder populair: het aantal kerkgangers lijkt te dalen met de dag. Toch geloven we allemaal wel ergens in. Want één op de vijf Nederlanders geeft aan spiritueel te zijn, en voeding is zo ongeveer de nieuwe religie.
Religie is ouderwets. Mag ik dat gewoon zo zeggen? Niemand in mijn vriendenkring gaat nog naar een kerk, we maken grappen over jehova’s en een bijbel heeft niemand meer op z’n nachtkastje liggen. En toch heb ik het met mijn vrienden nog vaak over religie. En dan met name over hoe fijn het zou zijn om toch ergens in te geloven. Want religie biedt een hoop toffe dingen. Als je gelooft, heb je 1) een te gek sociaal netwerk (de kerk), 2) een super straight-forward set regels voor een goed leven (de Tien Geboden), en 3) een duidelijke uitleg over hoe de wereld in elkaar zit, dus daar hoef je ook niet meer over na te denken (de Bijbel).
In een leven zonder regels is het moeilijk om keuzes te maken. Want, als je absolute vrijheid hebt, waar baseer je je redenering dan op? Hoe zeer we ook allemaal ‘vrij’ willen zijn, misschien is het toch ergens mens-eigen om onze vrijheid in te perken. Komt het niet van buitenaf, dan leggen we onszelf wel bepaalde regels op die zorgen voor structuur. Omdat ik zelf zo bezig ben met sporten en gezond eten bestaat mijn Instagram-feed uit bijna alleen maar smoothiebowls en work-out videos. Het zijn voorbeelden van hoe ik mijn leven wil inrichten. Voorbeelden van het ideale leven, eigenlijk. Is mijn Insta-feed dan eigenlijk mijn Bijbel (met betere plaatjes)? Mijn bootcampclub mijn kerk? En mijn Nike Run-schema mijn Tien Geboden?
Een soortgelijke vraag kwam ik laatst tegen op de achterpagina van NRC Handelsblad. Een treffende striptekening vergeleek de schrijfster met een pastoor, niet van een voedingsreligie, maar eentje over klimaat:
Een tijdje geleden sprak ik voor mijn scriptie-onderzoek met Arjen van Veelen over zijn werk voor De Correspondent. We hadden het over zingeving, en de enorme hoeveelheid zelfhulpboeken die in de afgelopen jaren zijn uitgekomen. Hoe kan je een gelukkig leven leiden, is meestal de centrale vraag. Zelf las ik The Subtle Art of Not Giving A F*ck van Mark Manson. Of je het nou met zijn relaas eens bent of niet, blijkbaar is er een enorme behoefte aan geschriften die ons vertellen hoe we ons leven moeten leiden. Geef ons regels! Geef ons voorbeelden! Geef ons, alsjeblieft, iets om aan vast te houden. Want twijfel en radeloosheid, daar wordt niemand blij van. En vervolgens maakt het niet eens zoveel uit waar die regels over gaan of waar ze vandaan komen. Of het nu social media-influencers zijn die je vertellen hoe je moet eten en sporten, klimaat-activisten die je letterlijke huisregels opleggen, of dat je jezelf bezighoudt met je eigen obsessie- en bijkomende lifestyle (lees hier een treffend stuk over obsessies en zingeving door Lynn Berger).
For the time being ben ik best blij met de religie die ik gevonden heb. Ik zorg goed voor m’n lichaam en mijn hoofd wordt er ook erg blij van moet ik zeggen. Hoewel ik die Tien Geboden af en toe nog wel eens met een korreltje zout durf te nemen hoor (doe mij vandaag een wijntje en een zakje chips). Zondigen is af en toe gewoon best lekker. Volgens mij is dat het ultieme recept voor het leven. Want uiteindelijk zijn die regels allemaal niet zo belangrijk, en moet je gewoon leren om niet zoveel f*cks te geven. En dus ga ik af en toe bier drinken met m’n Health & Nutrition-vriendinnetje, en halen we midden in de nacht vette Belgische frites met een dikke klodder mayo. En dan komen die heilige smoothiebowls en burpees morgen wel weer.
LON 
Leave a Reply